Olbrzymia stacyja centralna ma być wybudowana przez London Electric Sup-ply Corporation dla oświetlenia elektrycznością znacznej części Londynu, pozostającego pod tym względem dotychczas w tyle w porównaniu z Berlinem i New - Yorkiem. Stacyja główna mieścić się będzie w Depfford, nad brzegiem Tamizy, w odległości 7 kilometrów od środka Londynu. Ustawione na stacyji głównej maszyny będą dwojakie: dwie po 1500 koni parowych, które obecnie są już w ruchu, i 8 po 5000 koni parowych, których ustawienie nastąpić ma za kilka miesięcy, pierwsze robią 168 obrotów na minutę i zapomocą transmisyj z 40-tu lin prowadzą dwie dynamoelektryczne maszyny, maszyny te mające bębny o 3,75 metra średnicy zasilają po 25000 lamp 10--cio świecowych. Maszyny drugiego typu robić mają po 600 obrotów na minutę; poruszać będą 8 maszyn dynamoelektrycznych, których bębny mają po 13 m średnicy, a waga wynosi 500 tonn; każda z tych maszyn zasilać jest w stanie po 200000 lamp 10-cio świecowych. Różnica potencyałów u biegunów dynamoma-szyn, dających prąd zmienny, wynosi 10000 woltów. Ze stacyji głównej prąd zostaje zapomocą izolowanych drutów napowietrznych doprowadzony do umieszczonych w kilku punktach miasta transformatorów. Transformatory te mają kolosalne rozmiary i redukują siłę elektromotoryczną do 2400 woltów. Przeszedłszy wreszcie jeszcze przez transformatory zmniejszające siłę elektromotoryczną do 100, prąd danym zostaje do użytku konsumentów. Stacya w Depfford z maszynami i transformatorami systemu Ferrantiego czynną jest od niedawnego czasu i zasila w obecnej chwili 40000 lamp żarowych; wogóle jednak przewidzianą jest możność powiększenia sta-cyi, tak by zasilać mogła 1600000 lamp t.j. ilość wy-równywającą prawie połowie istniejących obecnie w Londynie płomieni gazowych.

Wszechświat 5 maja 1889 r.